We maken sprongen vooruit als het gaat om opleiden in en voor de eventbranche. Toen ik in 1995 van de Hotelschool Maastricht afstudeerde was er nog niet eens een vak, laat staan afstudeerrichting eventmanagement. In communicatieboeken kwam de term Eventmanagement niet voor. En toen ik in 2014 mijn eerste boek schreef over het organiseren van evenementen (wat ze overigens intussen onder meer op diezelfde hotelschool nu als studieboek* inzetten), was dat waar de markt én opleidingen om ‘schreeuwden’. Want er was gewoonweg nog niets beschikbaar. Bizar als je erop terugkijkt. Nu, 14 jaar en 5 updates van het boek verder wordt Eventmanagement godzijdank ook écht als een professie gezien en als zodanig opleidingsbreed behandeld.
En toch…. Het is nog maar een begin.
Want we hebben nog een grote slag te slaan als het gaat om het écht embedden van de functie van Eventmanager in het bedrijfsleven om alle kennis en kunde ook optimaal uit de verf te laten komen. Als het gaat om de echte doeners, veelal MBOgeschoolde eventorganisatoren, gaat het wel goed; hier is het helder waar de capaciteiten liggen en is er een prima match tussen kennis, behoefte vanuit de markt en ieders verwachtingen en ambities. De HBO*geschoolde eventmanagers lopen in de praktijk echter nog tegen wat hindernissen aan. En dat heeft diverse oorzaken:
Een succesvol event heeft zowel in de voorbereiding, de uitvoering als uitwerking (het effect, rendement) doeners en denkers nodig. Dit om van een perfect georganiseerd event te kunnen spreken waarbij alles (meer dan) ‘klopt’, te kunnen spreken van een gewenst bereik (aantallen) en bovenal het effect van het event op hen (lees rendement). Voor dit laatste zijn de denkers nodig die events strategisch, innovatief, inventief en merkgericht vormgeven en tot een betekenisvolle belevenis verheven.
De ideale Eventmanager; is dat nu vooral de doener of de denker? Of beide in één? Dat verschilt dus per situatie, per bedrijf. En dan nog zelfs per event. Met als gevolg het probleem: als we beide in één willen onderbrengen, worden de denkers nog teveel als de doeners gezien. Maar als de doener flauw gezegd ‘een beetje mee mag denken’, dan weet je wel wat er met de ideeën gebeurt. Dan meent men toch vanuit andere functies het ‘echte’ denken te moeten halen. Probleem is dat daar dan weer niet de kennis zit van wat er mogelijk en wenselijk is. Bovendien hebben we het dan nog al te vaak over management en directieleden die vaak graag de veilige weg kiezen en daarmee hun eigen beperking zijn, met - in elk geval op eventvlak - vaak een tunnelvisie en de angst om de comfortzone te verlaten. ‘Het was zo’n succes vorig jaar, we doen dat nog een keer!’. ‘Ik heb dat vorige week gezien bij bedrijf X, dat wil ik voor ons ook!’. Weg innovatie, authenticiteit, wow-effect, betekenisvolle beleving. Killing voor live communicatie. Iedereen verliest.
We zullen dus nog stelliger en duidelijker moeten worden in het opleiden van denkers, die het doen ook echt moeten leren loslaten. Een bijzonder, spraakmakend huis wordt ook niet door de aannemer bedacht maar door de architect, waarna deze de bouw niet uitvoert, enkel bewaakt of alles conform idee en tekening wordt uitgevoerd.
Durven onderscheid te maken om de strategische positie ook echt af te dwingen! Bovendien, het is maar zeer weinigen gegeven uit te blinken op creatief én praktisch vlak tegelijk. Vrij, ‘out of the box’ versus perfectionisme, details, lijstjes. Hmmm … En ja, diezelfde architect heeft om zijn werk goed te kunnen doen wel kennis van de (on) mogelijkheden in de bouw nodig vanuit zijn opleiding, maar specialiseert zich en legt de focus op mooie, unieke dingen creëren, passend bij de wens van de klant en toch technisch operationeel uitvoerbaar.
Willen we vanuit Eventmanagement meer draagvlak vinden voor vooruitstrevende ideeën, dan zullen ook wij het design los moeten maken van de uitvoering om de juiste stoel aan de juiste tafel te krijgen. En daarvoor zullen we de ambitie allrounder te willen zijn meer en vaker moeten durven gaan loslaten. In elk geval voor de ‘high end’ events. Je hebt EventDesigners, -Managers en -Organisers.
Natuurlijk; er is zeker al beweging zichtbaar in deze richting, maar op dit moment meer nog vanuit de branche dan vanuit de opdrachtgevers. In de praktijk hoor ik ook van onze trainingsdeelnemers** nog maar al te vaak tegen welke dikke muren ze oplopen. ‘Dat is een goed idee, maar we doen het niet.’ Van die muren zullen we eerst nog draagvlak moeten maken voor we de lat nog een heel stuk hoger kunnen leggen! Gezien de groei in het opleidingsniveau heb ik alle vertrouwen in de generatie millennials die staat te popelen die lans te breken. Maar… mind the gap.
Lenny Klaassen www.effectivents.nl trainingen in eventmanagement
*) I n april 2018 kwam de 5e editie uit van het door Lenny geschreven HBO studieboek Effectief Eventmanagement - Zakelijke en Publieksevenementen **) Effectivents is een trainings- en opleidingsbureau o.g.v. eventmanagement